Bara svo að fólk hafi það á hreinu; ég hef aldrei skráð mig í stjórnmálaflokk og ég tilheyri ekki íslensku þjóðkirkjunni, né trúarhópi. 
Ég hef unnið sem listamaður í tæp 40 ár og hef haft mannréttindi sem þungamiðju vinnu minnar. Sterkustu vopn mín hafa verið sögur mínar og söngvar sem ég hef ferðast með um landið í áratugi. Ég hef ítrekað ljáð fólki og málefnum rödd mína endurgjaldslaust þegar ég hef talið þess þurfa. 

Og ég undirstrika það enn eina ferðina að; frelsi fylgir ábyrgð. Og ég stend fyllilega við allt sem ég hef gert og sagt á opinberum vettfangi. 

Það hefur reynst mér mikill léttir að hafa fengið ævisöguna TABÚ útgefna. Í áratugi var ég sífellt að svara sömu spurningunum varðandi starf mitt í mannréttindamálum og þá sérstaklega að hafa verið fyrsti íslendingurinn sem neitaði að láta kúga mig með svokölluðum "kristnum gildum" og dirfast að gangast opinberlega við kynhneigð minni. Og svo var ég svo ósvífinn að koma á legg Samtökunum ´78.  Þetta var að margra áliti svo svívirðilegt að ég varð að flýja land. En ég flutti mig bara um set og hélt áfram baráttunni. Og baráttan fyrir betri heimi er ævistarf:) 

Eitt sinn að loknum tónleikum úti á landi var ég að selja plötur að vanda og tók eftir einni konu sem skoðaði vel hverja einustu plötu á meðan ég var að afgreiða annað fólk. Loks varð hún ein eftir við borðið og var upptekin við að skoða. Ég spurði hana hvort hún væri að leita að einhverjum ákveðnum söng?

Tónlistarferillinn spannar vel fjóra áratugi.

Það er svosem vitað að þjóðfélagslegar breytingar taka tíma, jafnvel áratugi. En mörg tröll ætla að vera í dyrum okkar íslendinga til viðhorfsbreytinga. Þessi "Þjóðfundur" er dæmi um eitt stærsta tröllið. Hér er sett á fulla ferð að virkja bjartsýni landans. Það er spurt hvað vill þjóðin? Hefur það eitthvað verið að flækjast fyrir fólki síðan Hrunið varð? Ekki mér vitandi, nema örfárra sem ekkki sjá neitt athugavert við Hrunið. Sjálfsagt vegna þess að það græddi á því.

Við íslendingar erum í miklum vanda. Það er augljóst að verði stjórnmmálaflokkunum leyft að ráða þá á ekkert eftir að breytast. Stjórnmálamenn settust vankaðir og ráðvilltir í stólana eftir að alþýðan krafðist breytinga í síðastliðinn vetur. Smám saman tóku þeir við sér og nú er allt komið á fullt skrið á ný. Tæplega örlar á einlægum breytingum. Ýmis öfl hamast núna við að endurskrifa söguna og jarða fortíðina. Ekkert má breytast og auðvitað snýst þetta allt um völd og auð. 

Þá er að hefja nýjan áfanga í lífinu og byrja að blogga. Ekki alveg viss um að það verði dagleg iðja hjá mér. En ég sé til. En það er kjörið að hefja bloggið á ný uppgerðu síðunni minni með því að segja frá að í morgun heimsótti ég Laugarnesskóla. Tilefnið var dagskrá um skáldið Tómas Guðmundsson.