Teikning: Hörður Torfa 1980 

ísafold 

ég held mér utan við þrætur og þras
þræla og starfa í hljóði
minnugur þess að lífið mér las
þín loforð í hverju ljóði
gagnkvæman samning um trúnað og traust
ég skrifaði undir af skyldu um haust
- með hjarta míns albesta blóði

en óvænt þá sveikstu samninginn 
ég sá alltof seint þína galla
þú halaðir til þín helminginn minn
og hrifsaðir restina alla
eftir sat ég bæði svekktur og sár
með svimandi skuldir um ókomin ár 
- um úrræði vissi ég varla

þú ert svo reikul í spori að ég spyr 
hvort speki þín arfleið og geta
sé eins og sá hákarl skata og skyr
og skreið sem þú segist oft éta
margt sem þú segir er lýgi og loft
flest loforð þín svíkurðu oftar en oft 
- slíkt kann enginn maður að meta

Í samkvæmum lífsins er rógur og raus
rustanna leið til að ansa
á danskorti þínu var hver lína laus
þig langað svo til að dansa
en allt heiðarlegt fólk það hló að þér
þín heimska er einstök – það hver maður sér!
- til skammar þér varst og til vansa

þú áttir eitt sinn minn trúnað og traust
og takmarkalausa hlýju
en þú stalst af mér öllu og heiður af hlaust
og heimtar nú samband að nýju!
græðgi er löstur og sár eru svik
ég sakna þín ekki - þú ert mér eins og ryk
- þetta veldur mér geðrænni glígju

hörður torfa 2008